Rada Naukowa CNS UW
Rada Naukowa Centrum Nauk Sądowych Uniwersytetu Warszawskiego odgrywa kluczową rolę w kształtowaniu kierunków rozwoju oraz nadzorowaniu działalności naukowej i dydaktycznej Centrum. Składa się z dziewięciu członków, w tym przedstawicieli pięciu wydziałów: Biologii, Chemii, Fizyki, Prawa i Administracji oraz Psychologii, a także reprezentantów społeczności studenckiej oraz Dyrektora i Kierownika Studiów w CNS UW.
Główne zadania Rady obejmują określanie strategii rozwoju Centrum, opiniowanie działalności Dyrektora oraz działań edukacyjnych, a także wnioskowanie w sprawach zatrudnienia kadry naukowej. Posiedzenia odbywają się co najmniej raz na kwartał, a ich harmonogram ustalany jest na początku każdego roku akademickiego.
Rada Naukowa wspiera rozwój CNS UW, zapewniając wysoki poziom merytoryczny oraz wspierając interdyscyplinarny charakter jednostki.
Skład Rady Naukowej w kadencji 2024-2028
Adiunkt w Katedrze Kryminalistyki WPiA UW od 2020 r., wcześniej asystent naukowo-badawczy na w tej samej Katedrze (2015-2019). Od 2017 r. pełni funkcję jej sekretarza. Kierownik Studiów Podyplomowych Kryminalistyki i Prawa Dowodowego w Centrum Nauk Sądowych UW i członek Rady Dydaktycznej CNS. Członek Komisji Dyscyplinarnej ds. Studentów i Doktorantów Uniwersytetu Warszawskiego w kadencji 2020-2024. W 2023 r. członek Komisji ds. Oceny Śródokresowej w Międzydziedzinowej Szkole Doktorskiej UW. W 2015 r. realizował staż badawczy w Rutgers School of Criminal Justice (NJ, USA), a w 2023 r. przebywał jako Affiliate Academic w UCL Department of Security and Crime Science w Londynie. Jest członkiem Europejskiego Towarzystwa Kryminologicznego. Od lipca 2024 r. – Dyrektor Centrum Nauk Sądowych UW.
Piotr Lewulis jest absolwentem magisterskich studiów prawniczych (WPiA UW, 2014) i stacjonarnych studiów doktoranckich (WPiA UW 2019). We wrześniu 2019 r., uchwałą Rady Naukowej Instytutu Prawa Karnego WPiA UW uzyskał stopień doktora nauk społecznych w dyscyplinie nauk prawnych w oparciu o pracę pt. „Dowody cyfrowe – teoria i praktyka kryminalistyczna w polskim postepowaniu karnym”. Praca została nagrodzona w konkursie Polskiego Towarzystwa Kryminalistycznego oraz obroniona z wyróżnieniem. W 2018 r. ukończył aplikację adwokacką w Izbie Adwokackiej w Warszawie i przystąpił – z wynikiem pozytywnym – do końcowego egzaminu zawodowego. Poza aktywnością badawczą, konferencyjną, dydaktyczną i publikacyjną, odnosi bardzo umiarkowane sukcesy we wspinaczce skalnej (sportowej i wysokogórskiej). Był reprezentantem AZS Uniwersytetu Warszawskiego w snowboardzie.
Kontakt: p.lewulis@wpia.uw.edu.pl
Profesor nauk prawnych, profesor zwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego, były dziekan Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego (2001-2008) i prorektor UW (2008-2016).
Pełnił także funkcję dyrektora Instytutu Prawa Karnego i przewodniczącego jego Rady Naukowej. Od 28 lat jest kierownikiem Katedry Kryminalistyki na Wydziale Prawa i Administracji UW. Jest wieloletnim przewodniczącym Rady Naukowej oraz wiceprezesem Zarządu Polskiego Towarzystwa Kryminalistycznego, był też przewodniczącym Rady Naukowej Centralnego Laboratorium Kryminalistycznego Policji oraz członkiem komitetów doradczych Komendanta Głównego Policji i Szefa CBA.
Jest wiceprezydentem międzynarodowej organizacji naukowej Silk Road Forensic Consortium, wiceprezesem i arbitrem w Trybunale Arbitrażowym ds. Sportu przy Polskim Komitecie Olimpijskim oraz prezesem Polskiego Związku Szermierczego i członkiem Legal Commision w European Fencing Confederation.
Kontakt: tadtom@wpia.uw.edu.pl
w 1995 roku ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie w 1999 roku uzyskał stopień doktora nauk prawnych na podstawie rozprawy doktorskiej poświęconej rekonstrukcji przeszłości (wersje kryminalistyczne). W latach 2002-2003 odbył stypendium w Max Planck Institut für ausländisches und internationales Strafrecht we Fryburgu (Niemcy), gdzie prowadził badania nad założeniami swojej rozprawy habilitacyjnej pod naukowym patronatem prof. Albina Esera. Praca (taktyka obrony kryminalistycznej – zarys) została obroniona w 2005 roku, a od 2006 roku Girdwoyn pracuje jako profesor nadzwyczajny w Katedrze Kryminalistyki Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. W 2006 roku odbył staż naukowy w School of Law na University of Baltimore (USA), a w 2007 roku – dzięki stypendium H. i M. Straniak – na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Bazylei. W 2007 roku Girdwoyn objął stanowisko Dyrektora Centrum Nauk Sądowych Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie we współpracy m.in. z Politechniką Warszawską, NASK oraz Polską Wytwórnią Papierów Wartościowych brał udział w projekcie „Platforma Bezpiecznej Implementacji Systemów Biometrycznych do Weryfikacji i Identyfikacji”. Projekt ten realizowany był w ramach 7. konkursu na projekty rozwojowe z zakresu bezpieczeństwa i obronności państwa, Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego. W 2016 roku prof. Girdwoyn został wybrany na stanowisko Dyrektora Instytutu Prawa Karnego Uniwersytetu Warszawskiego. W 2017 roku uzyskał tytuł profesora Uniwersytetu Warszawskiego. W listopadzie 2017 roku został mianowany profesorem Kolegium Sprawiedliwości Karnej na East China University of Political Science and Law w Szanghaju (Chiny) (2017-2020) oraz profesorem wizytującym w College of Medicine and Forensics na Xi’an Jiaotong University w Xi’an (Chiny) (2017-2018). W 2020 roku prof. Girdwoyn został wybrany członkiem Senatu Uniwersytetu Warszawskiego, członkiem Zarządu oraz członkiem Rady Naukowej Polskiego Towarzystwa Kryminalistycznego. 16 lutego 2021 roku Piotr Girdwoyn ponownie objął stanowisko Dyrektora Centrum Nauk Sądowych Uniwersytetu Warszawskiego. Tę funkcję pełnił do objęcia stanowiska Dyrektora Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury w Krakowie, w maju 2024 r.
Profesor nauk chemicznych, specjalistka w dziedzinie chemii analitycznej, spektrometrii atomowej i mas. Absolwent Wydziału Chemii Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie uzyskano stopień doktora i habilitację. Obecnie pełni funkcję profesora oraz dyrektora Centrum Nauk Biologiczno-Chemicznych UW. Jest członkiem Komitetu Chemii Analitycznej PAN oraz Rady Konsultacyjnej Głównego Urzędu Miar.
W swoich badaniach zajmuje się m.in. mechanizmami atomizacji w spektrometrii atomowej, specjacją pierwiastków istotnych biologicznie oraz analizą obiektów zabytkowych. Uhonorowana licznymi nagrodami, w tym prestiżową “Bunsen-Kirchhoff Award for Analytical Spectroscopy” za wkład w rozwój spektrometrii atomowej oraz Medalem Wiktora Kemuli za osiągnięcia w dziedzinie chemii analitycznej.
Pracownik Wydziału Biologii Uniwersytetu Warszawskiego. Związany z Zakładem Fizjologii Zwierząt, gdzie prowadzi badania z zakresu chronobiologii i ekofizjologii. Swoje zainteresowania skupia wokół związku pomiędzy mechanizmem molekularnym zegarów peryferycznych u ssaków i owadów oraz sposobu, w jaki kontrolują zależne od nich rytmy biologiczne – lokalnie tj. w tkankach i komórkach budujących narządy, zawierające te zegary. Jest współautorem ponad 40 artykułów naukowych (https://orcid.org/0000-0003-2956-5892), w tym dotyczących dydaktyki biologii, ze szczególnym uwzględnieniem pracy z młodzieżą startującą w konkursach przedmiotowych. Przewodniczący Komitetu Głównego Olimpiady biologicznej, także zaangażowany w prace Komitetu polskich edycji Konkurs Prac Młodych Naukowców Unii Europejskiej EUCYS. Ekspert powołany do oceny projektów przez Narodowe Centrum Nauki. Recenzent projektów NCN i NCBiR. Stypendysta Fundacji im. St. Batorego, Fundacji na rzecz Nauki Polskiej, NATO i mentor profesorów wizytujących w Fundacji Fulbrighta. Opiekun (promotor) ponad 50 prac dyplomowych (licencjackich i magisterskich) w tym wykonywanych w Centrum Nauk Sądowych UW. Promotor w 7 przewodach doktorskich. Obecnie współpracuje z Oregon State University – Department of Integrative Biology, Northeastern Illinois University – College of Arts and Sciences, Max Planck Institute for Chemical Ecology, Fordham University – Department of Biological Sciences; w tym dzieląc opiekę nad studentami z pracownikami wymienionych jednostek.
Fizyk ciała stałego. Ukończył studia magisterskie z fizyki (specjalizacja: nanotechnologia) na Uniwersytecie Eberharda Karola w Tybindze, Niemcy. Uzyskał stopień doktora z wyróżnieniem w 2015 r. na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego w ramach projektu „Międzynarodowe Projekty Doktoranckie”, finansowanego przez Fundację na rzecz Nauki Polskiej (FNP). Odbywał staże naukowe w Laboratorium Silnych Pól Magnetycznych (CNRS) w Grenoble oraz na Australian National University (ANU) w Canberze. W 2024 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego. Jest kierownikiem Laboratorium Nanotechnologii i Struktur Półprzewodnikowych na Wydziale Fizyki.
W swojej pracy naukowej na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego zajmuje się nanostrukturami, materiałami dwuwymiarowymi i strukturami złożonymi z tych materiałów, ze szczególnym uwzględnieniem ich właściwości optycznych i optoelektrycznych.
Od 2018 r. prowadzi zajęcia w Centrum Nauk Sądowych (CNS) zarówno na studiach magisterskich, jak i podyplomowych. Głównym obszarem badań w CNS są spektroskopia optyczna (spektroskopia ramanowska i fotoluminescencja) oraz mikroskopia elektronowa.
Katedra Neuropsychologii,Wydział Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. Profesor nauk społecznych w zakresie psychologii; były dziekan Wydziału Psychologii UW. Zainteresowania naukowe: psychologia pamięci i uczenia się, zeszczególnym uwzględnieniem aktywności strategicznej i metapoznawczej; psychologia węchu i pamięci węchowej; rola muzyki dla przebiegu i rozwoju funkcji poznawczych. Autorka, współautorka i redaktorka 8 prac zwartych – m.in. Dynamika zachowań strategicznych w uczeniu się z tekstów podręcznikowych (1999), Psychologia węchu i pamięci węchowej (wspólnie z J.M. Czerniawską-Far, 2007), Jak się uczyć? (wspólnie z M. Ledzińską, 2007), Psychologia nauczania. Ujęcie poznawcze (wspólnie z M. Ledzińską, 2011), Muzyka i my. O różnych przejawach wpływu muzyki na człowieka (redaktor, 2012) oraz ponad 100 artykułów i rozdziałów. Promotor ponad 90 magistrów i 7 doktorów, 2 otwarte przewody doktorskie.
Przedstawiciel osób studiujących w Radzie Naukowej Centrum Nauk Sądowych Uniwersytetu Warszawskiego pełni ważną rolę, reprezentując głos społeczności studenckiej w procesie podejmowania istotnych decyzji dotyczących działalności Centrum. Osoba wybrana spośród studentów uczestniczy w posiedzeniach Rady, mając wpływ na kierunki rozwoju naukowego i edukacyjnego jednostki.
Obecnie stanowisko to jest nieobsadzone, ponieważ wybory do rady samorządu studentów jeszcze się nie odbyły. Skład Rady zostanie wkrótce uzupełniony o przedstawiciela osób studiujących.
Przedstawiciel osób studiujących w Radzie Naukowej Centrum Nauk Sądowych Uniwersytetu Warszawskiego pełni ważną rolę, reprezentując głos społeczności studenckiej w procesie podejmowania istotnych decyzji dotyczących działalności Centrum. Osoba wybrana spośród studentów uczestniczy w posiedzeniach Rady, mając wpływ na kierunki rozwoju naukowego i edukacyjnego jednostki.
Obecnie stanowisko to jest nieobsadzone, ponieważ wybory do rady samorządu studentów jeszcze się nie odbyły. Skład Rady zostanie wkrótce uzupełniony o przedstawiciela osób studiujących.
