Nasi Wykładowcy

– absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego oraz Wyższej Szkoły Oficerskiej w Szczytnie. Służbę w Policji pełnił w latach 1985-2013.

W latach 1988-2007 pracownik dydaktyczny Zakładu Służby Kryminalnej Wyższej Szkoły Policji w Szczytnie. Po ukończeniu Studium Ekspertów Kryminalistyki w latach 2000-2008 pełnił funkcję biegłego Sądu Okręgowego w Olsztynie wydając opinie z zakresu badań mechanoskopijnych. W latach 2007-2013 zatrudniony w Centralnym Laboratorium Kryminalistycznym Policji w Warszawie na stanowisku kierownika Zakładu Fizykochemii a następnie pełnił obowiązki zastępcy dyrektora CLKP.

Lider realizowanego w 2009 roku polsko-niemieckiego projektu współpracy bliźniaczej: Twinning Light „Chemiczne ślady kryminalistyczne” PL2006/IB/JH/05/TL. Od 2014 roku członek Rady Fundacji Europejskie Centrum Inicjatyw w Naukach Sądowych.

Współautor kilku podręczników i programów nauczania przedmiotu kryminalistyka. Organizuje i prowadzi szkolenia dla osób zainteresowanych wiedzą kryminalistyczną.

– profesor na Wydziale Chemii Uniwersytetu Warszawskiego, Dyrektor Centrum Nauk Biologiczno-Chemicznych Uniwersytetu Warszawskiego.

Autorka, współautorka ponad 170 publikacji naukowych poświęconych rozwojowi metod analitycznych w zakresie badania próbek klinicznych, środowiskowych, przemysłowych, archeologicznych i śladów kryminalistycznych. Ekspert Międzynarodowej Agencji Antydopingowej (WADA), audytor Polskiego Centrum Akredytacji, członek zespołu ekspertów w Polskim Komitecie Normalizacyjnym. Promotor ponad 40 magistrantów oraz 17 doktorów.

Zainteresowania naukowe: mechanizmy atomizacji w spektrometrii atomowej; analityczne zastosowania spektrometrii atomowej i spektrometrii mas oraz promieniowania synchrotronowego (XANES, XAS); badania specjacji pierwiastków istotnych biologicznie; badania fizyko-chemiczne obiektów zabytkowych i próbek kryminalistycznych.

– doktor nauk biologicznych.

Od 1995 roku pracuje w Zakładzie Badań Antydopingowych Instytutu Sportu – Państwowego Instytutu Badawczego w Warszawie. Od 2004 roku pełni funkcję kierownika Zakładu. Od 2007 roku jest diagnostą laboratoryjnym.

Zakład, którym kieruje jest jedyną placówką w Polsce i jednym z 34 laboratoriów na świecie uprawnionych do wykonywania badań antydopingowych z racji posiadania akredytacji Światowej Agencji Antydopingowej – World Anti-Doping Agency (WADA). W laboratorium tym oprócz badań antydopingowych wykonywane są również badania toksykologiczne na zlecenie m.in. prokuratur.

Od roku 2001 jest członkiem Stowarzyszenia Oficjalnych Chemików Wyścigów Konnych – Association of Official Racing Chemists (AORC), od 2004 członkiem Światowego Stowarzyszenia Analityków Antydopingowych – World Association of Anti-Doping Scientists (WAADS).Od roku 2016 jest członkiem Zespołu Analizy Spektralnej – Komitetu Chemii Analitycznej PAN.

Jest autorem wielu prac i komunikatów, publikowanych po polsku i angielsku, poruszających problemy dopingu w sporcie i toksykologii.

 – profesor nauk społecznych w zakresie psychologii w Zakładzie Psychologii Uczenia się i Pamięci Wydziału Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego.

Zainteresowania naukowe: psychologia pamięci i uczenia się, ze szczególnym uwzględnieniem aktywności strategicznej i metapoznawczej; psychologia węchu i pamięci węchowej; rola muzyki dla przebiegu i rozwoju funkcji poznawczych.

Autorka, współautorka i redaktorka 8 prac zwartych – m.in.  Dynamika zachowań strategicznych w uczeniu się z tekstów podręcznikowych (1999), Psychologia węchu i pamięci węchowej (wspólnie z J.M. Czerniawską-Far, 2007), Jak się uczyć? (wspólnie z M. Ledzińską, 2007), Psychologia nauczania. Ujęcie poznawcze (wspólnie z M. Ledzińską, 2011), Muzyka i my. O różnych przejawach wpływu muzyki na człowieka (redaktor, 2012) oraz ponad 90 artykułów i rozdziałów. Promotor 74 magistrów i 5 doktorów.

– doktor nauk humanistycznych, psycholog specjalizująca się w psychologii sądowej, emerytowany pracownik Wydziału Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. Przewodnicząca Polskiego Towarzystwa Psychologicznego.

 – kierownik Działu Sieci Komputerowych Uniwersytetu Warszawskiego. Architekt systemów informatycznych z 18-letnim doświadczeniem.

Ekspert Centrum Nauk Sądowych Uniwersytetu Warszawskiego z zakresu bezpieczeństwa informatycznego i computer forensics. Współpracownik Polskiego Towarzystwa Kryminalistycznego.

Od 2002 roku związany zawodowo z Uniwersytetem Warszawskim. Pracował jaki projektant systemów bezpieczeństwa, konsultant i audytor dla m.in. Bonnier Business Polska (Puls Biznesu), DTP S.A., IBM, University College London.

– w latach 2005 – 2015 Prezes Zarządu Niemczyk i Wspólnicy S.A.  – spółki zajmującej się doradztwem w zakresie bezpieczeństwa obrotu gospodarczego i weryfikacji informacji o firmach i przedsiębiorstwach.

Do 1989 roku działacz opozycji demokratycznej i więzień polityczny. Od 1990 do 1993 roku Dyrektor Biura Analiz i Informacji Urzędu Ochrony Państwa. W latach 1993-1994 Zastępca Dyrektora Zarządu Wywiadu Urzędu Ochrony Państwa.  W latach 2000-2001 doradca Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji – organizator Krajowego Centrum Informacji Kryminalnej. W roku 2001 podsekretarz stanu w Ministerstwie Gospodarki, odpowiedzialny za telekomunikację. Od 1998 do 2015 roku (z przerwą w latach 2001-2007) ekspert Sejmowej Komisji do Spraw Służb Specjalnych.

Obecnie jest niezależnym konsultantem oraz wykładowcą akademickim w zakresie technik i metod analizowania i przetwarzania informacji.

– profesor nauk prawnych, Kierownik Katedry Kryminalistyki na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Biegły z zakresu kryminalistyki wpisany na listę biegłych sądowych Sądu Okręgowego w Warszawie oraz Sądu Okręgowego Warszawa Praga.

Przewodniczący Rady Naukowej Centralnego Laboratorium Kryminalistycznego Policji oraz Rady Naukowej Polskiego Towarzystwa Kryminalistycznego.

Były Dziekan Wydziału Prawa i Administracji i Prorektor Uniwersytetu Warszawskiego.

Odbył staże i stypendia naukowe m.in w: Capital University (USA), United Nations Institute of Crime Prevention and Control (Helsinki, Finlandia), University of Iowa (USA), Max-Planck-Institut für ausländisches und internationales Strafrecht (Niemcy).

– profesor nauk prawnych, pracownik naukowy w Katedrze Kryminalistyki na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, adwokat.

Autor kilku monografii, m.in.: „Zarys niemieckiego procesu karnego”, „Prawo karne i wymiar sprawiedliwości państw Unii Europejskiej” (współaut.: A. Adamski, J. Bojarski, P. Chrzczonowicz, M. Filar),  „Opinia biegłego w sprawach karnych w europejskim systemie prawnym. Perspektywy harmonizacji”, a także kilkudziesięciu artykułów naukowy. Stypendysta Fundacji Alexandra von Humboldta, Hertie Stiftung i Hermann und Marianne Straniak Stiftung.

Główne zainteresowania naukowe: prawo dowodowe, zagadnienia tzw. dowodu naukowego, historia kryminalistyki, prawo i procedura karna krajów niemieckojęzycznych.

 – doktor nauk prawnych, kryminolog, adwokat. Adiunkt w Zakładzie Kryminologii w Instytucie Prawa Karnego na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Studiowała także w Studium Europy Wschodniej UW na specjalizacji Rosja-Azja-Kaukaz.

Jej naukowe zainteresowania koncentrują się przede wszystkim wokół problematyki kulturowych uwarunkowań przestępczości, koegzystencji odmiennych kulturowo systemów normatywnych, a także problematyki radykalizacji i ekstremizmu ze szczególnym uwzględnieniem problematyki cudzoziemców w zakładach karnych. Od ponad 15 lat zajmuje się problematyką uchodźstwa, integracji cudzoziemców, czy szerzej, migracji i jej kulturowych uwarunkowań – zarówno naukowo, jak i  jako praktyk, współpracując z wieloma polskimi i zagranicznymi organizacjami pozarządowymi, a także instytucjami państwowymi i samorządowymi.

Obecnie z ramienia WPiA UW zaangażowana jest w unijny projekt PRIME (“Preventingm Interdicting and Mitigating Extremism: Defending Against Lone Actor Extremist Events”) zajmujący się problematyką terroryzmu tzw. samotnych wilków.  

– prezes fundacji EFIC (European Forensic Initiatives Centre), dyrektor programu Forensic Watch.

W latach 2003–2011 kierował pracami Centralnego Laboratorium Kryminalistycznego Komendy Głównej Policji, początkowo jako zastępca dyrektora, a w latach 2007–2011 jako dyrektor Laboratorium.

Twórcą Instytutu Badawczego – Centralne Laboratorium Kryminalistyczne Policji, którym następnie kierował w latach 2011–2013.

Promotor standaryzacji i zarządzania jakością w naukach sądowych. Inicjator utworzenia europejskiego komitetu ds. standaryzacji w naukach sądowych CEN/TC 419 (European Committee for Standardization/Technical Committee 419: Forensic Science Processes), któremu następnie przewodniczył w latach 2012–2014.

W okresie od 2009 do 2011 r. pełnił funkcję przewodniczącego desygnowanego, a w latach 2011–2013 kierował pracami zarządu ENFSI (European Network of Forensic Science Institutes). W 2011 r. pełnił równolegle funkcję przewodniczącego IFSA (International Forensic Strategic Alliance). W latach 2009–2011 był członkiem zarządu EAFS (European Academy of Forensic Science). W 2011 r., w trakcie Polskiej Prezydencji w Radzie Unii Europejskiej pełnił funkcję eksperta wiodącego ds. nauk sądowych. Inicjator wprowadzenia do prawodawstwa UE pojęcia European Forensic Science Area.
Autor kilkudziesięciu publikacji z zakresu nauk sądowych.

– ekspert badań DNA Biura Badań Kryminalistycznych ABW, ekspert Polskiego Towarzystwa Kryminalistycznego, audytor Polskiego Centrum Akredytacyjnego.

Od ponad 25 lat związana z badaniami biologicznymi prowadzonymi na potrzeby organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości.

W latach 1989 – 1991 ekspert badań biologicznych Centralnego Laboratorium Kryminalistycznego Komendy Głównej Policji. Następnie od 1992 do 1999 ekspert badań DNA Zakładu Kryminalistyki i Chemii Specjalnej Urzędu Ochrony Państwa.

W okresie od 1999 do 2004 – Kierownik Zakładu Kryminalistyki i Chemii Specjalnej ABW.

W latach 1997 – 2008 pełniła funkcję biegłego Sądu Okręgowego w Warszawie w dziedzinie analizy DNA, jak również byłą członkiem Europejskiej Akademii Nauk Sądowych.

Laureatka nagrody Ministra Spraw Wewnętrznych za wdrożenie do kryminalistyki polskiej metod biologii molekularnej.